Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΞΑΡΑΧΝΙΑΣΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ!!!!!

   
 Άστρα μη με μαλωνετεεεεεεε.......η άσωτη κόρη επιστρέφει........το απολωλός πρόβατο βρέθηκε.....όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι τίτλοι της σημερινής μου ανάρτησης.Αυτά και άλλα πολλά θα ήθελα να σας πω,να δικαιολογηθώ,να εξηγήσω γιατί τόσους μήνες δεν είμαι εδώ.Όχι ότι δεν είμαι εδώ δηλαδή αφού κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ (πέσω ξερή είναι η σωστή λέξη) αφιερώνω ένα δεκάλεπτο στα σπιτάκια σας.Περνάω από όσα προλαβαίνω(γιατί ο Μορφεύς φωνααααζει)και σας διαβάζω ,μαθαίνω τα νέα σας,καμαρώνω τις νέες σας δημιουργίες και ζηλεύω τα καφεδάκια σας και τις φιλανθρωπικές σας συναντήσεις.Όλα αυτά κάθε βράδυ,ανελλιπώς.Αλλά μέχρι εκεί.Δεν υπάρχει κουράγιο ούτε για μια λέξη,μια παρουσία,να δηλώσω πως είμαι κ εγώ εδώ βρε παιδί μου.Κάθε βράδυ υπόσχομαι πως αύριο θα κάνω ανάρτηση,πρέπει να κάνω ανάρτηση,θα σκάσω πια...αλλά κάθε επόμενο βράδυ τα ίδια.
     Σήμερα πήρα μια μεγάλη απόφαση...να αφιερώσω μια ωρίτσα από τον ύπνο μου(που είναι σπάνιο είδος τελευταία) και να γράψω επιτέλους αυτή την ανάρτηση,όχι τίποτα σπουδαίο αφού από δημιουργίες είμαι μηδέν ,απλά για να σας πω πως είμαι κ εγώ εδώ και σας θαυμάζω καθημερινά,με εμπνέετε συνέχεια και με κάνετε να γελώ όταν είμαι ένα πτώμα.
    Το παιδί,το μικρο μου θαυματάκι,αυτό είναι η αιτία της απουσίας μου φυσικά,το παιδάκι μου το καλό που μεγαλώνει μέρα με την μέρα και δεν προλαβαίνω να την θαυμάζω !!!Η κορούλα μου,η μπουμπουλικα μου,το ντουντουλι μου(όλα αυτά είναι τα υποκοριστικά που λέει η ίδια για τον εαυτό της)αυτό το πλασματακι των 18 μηνών μου έχει κλέψει την καρδιά,το μυαλό και φυσικά κάθε ίχνος ελεύθερης ώρας που είχα.Δύσκολα συνδυάζεται μητρότητα και δουλειά,όχι ότι δεν γίνεται αλλά δυστυχώς ανάμεσα στα δυο χαμένο βγαίνει το παιδί και αυτό είναι που με τσακίζει καθημερινά....





    Τέλος πάντων,ας τ αφήσω αυτά γιατί τελειωμό δεν έχουν κ είπα πως σήμερα θα σας πω ένα γεια και τα νέα μου.Η χρονιά που πέρασε είχε πολλά δρώμενα,πολλές αλλαγές και πολλά γεγονότα για την οικογένεια μας.Πρώτα απ όλα με το που μπήκε ο χρόνος γεννήθηκε ο μονάκριβος ανιψιός μου,ο Λαλαλακης(όπως λέει η κόρη μου τον Βασιλάκη της).Ακολούθησε η βάφτιση του και εκεί ήταν που κοιταχτηκαμε με τον άντρα μου και συνειδητοποιήσαμε πως το παιδί μας παραμεγαλωσε και πρέπει να βαφτιστεί.Ξεκινήσαμε λοιπόν την προετοιμασία της βάφτισης και ένα μήνα πριν μας έρχεται μια ακόμη αναλαμπή πως δεν έχουμε κάνει θρησκευτικό γάμο και μήπως να το τολμούσαμε???Και έτσι ένα ωραίο πρωί όταν ανακοινώσαμε πως σε ένα μήνα παντρευόμαστε(για δεύτερη φορά αφού είχε προηγηθεί πολιτικός γάμος)όλοι κόντεψαν να πάθουν συγκοπή.Και εκεί άρχισε το μεγαααλο τρέξιμο.Αλλά τελικά όλα τα καταφέραμε,όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν και τέλος καλό όλα καλά(και χωρίς εμφράγματα)..






     Έπειτα ήρθε το καλοκαίρι,έπιασαν οι ζέστες οι τρελές και πιάσαμε τις παράλιες και τα νησάκια(να μην πηγαίναμε ενα ταξιδάκι σαν νεόνυμφοι κ εμείς??) Αφού πέρασε κ αυτό ήρθε η σειρά μου,να κοιτάξω λίγο τον εαυτό μου και να ξαραχνιάσω το δεύτερο παιδάκι μου που το έχω παραμελήσει όσο δεν παει,το μπλογκοσπιτο μου που τόσο πολύ το αγαπώ και που κάποτε το είχα κουκλίστικο και τώρα κοντεύουν να πέσουν οι τοίχοι.Κορίτσια,χάρηκα που μ ακούσατε,εύχομαι να τα λέμε πιο συχνά από δω και στο εξής...φιλάκια σε όλους και καλό φθινόπωρο!!!!

3 σχόλια:

  1. Κουκλίτσα μου να είσαι ευτυχισμένη και όλα τα έφτιαξε πανέμορφα.Θα σου..κακιώσω που δεν μας το είπες (έχασες δωράκι!!!) μα σε συγχωρούμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σε περιμένω στο σπιτάκι μου να τα λέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή